De Spaanse keuken: champiñones al ajillo (2025)

We gaan het hebben over inspiratie.

Hoe doe je als kok inspiratie op. Ik hoor u al denken: kookblogs, recepten van anderen, gerechten die je hebt gegeten. Misschien ook het aanbod van de winkel, speciaalzaak of supermarkt? Een kookboek?

Maar wat vind je van een boswandeling? Of gewoon lekker op de bank liggen? Een middag voor je uitstaren in de zon. Of tijdens het wroeten in de tuin?

Ik denk nu: is terug te halen waar inspiratie vandaan komt? Dat je een gerecht maakt en precies weet waar dat op gebaseerd is? Ik denk van niet. Ik denk dat inspiratie veelal onbewust verloopt. Ik bedoel met inspiratie dan niet: klakkeloos het gerecht van een ander overnemen. Ook leuk bij tijd en wijlen. En doe je dat altijd: be my guest. Maar ik zoek naar: waar komen de kookideeën vandaan? Je zet een pan op het vuur en daar gaat dan van alles in. En opeens staat er een gerecht! Waar komt dat vandaan? Al lezend en kijkend en wandelend en liggend komen indrukken binnen of wellen ideeën op. Soms is de bron directer aanwijsbaar: kookgoeroe Keith Floyd. Joop Braakhekke. Jaha, daar enorm van gesmuld. En hij weer van de filmpjes van Keith Floyd. Lonny met zijn kookprogramma’s, Jamie Oliver, de wulpse Nigella Lawson, Ainsly Harriott. U zal wel zeggen: uit de oude doos. Tja, waarom niet. Maar “24 kitchen” heeft ook zijn inspirerende momenten hoor!

En ik werd zomaar geïnspireerd door een boek. Ja, dat kan ook nog! Volgers van mijn blog weten dat ik een fan ben van de Mexicaanse keuken en relatief veel gerechten heb uit die Mexicaanse keuken. Het boertige daarvan spreekt me enorm aan. Simpel, beperkte hoeveelheid ingrediënten en expliciete smaak. Oké, ingrediënten die je niet altijd kan krijgen (rijpe avocado’s, chipotle ), maar geen elitair en exclusief gedoe. En wetend dat de Mexicaanse keuken voor een groot deel is geïnspireerd door de Spaanse keuken (“conquistadores olé!”), was ik op zoek naar een goed kookboek over de Spaanse keuken. Die heb ik recent gevonden!

Groot voordeel van het boek is dat het niet geschreven is door een authentiek Spaanse, maar een dame die wereldwijs is, gekeken heeft naar praktische bereiding en weet dat niet iedereen de ingrediënten van de Spaanse keuken in zijn keukenkastje heeft staan. Kortom: low profile, simpel en praktisch. En dat spreekt mij enorm aan.

Geïnspireerd door het boek van Claudia Rodenheb ik daar een champignongerecht uit gemaakt. Het zal je niet verbazen, Prakkie kennend, een tikkie aangepast. Mij leek dit lekker voor bij een pure, plain gekookte,pasta. Tja jongens, fusion is een feit.

Benodigdheden:

• 250 gr. biologische (kastanje) champignons, kijk voor een bakje kleintjes
• 1 rode ui, zeer fijngesnipperd
• 50 – 100 gr. fijngesneden gerookt ontbijtspek
• 1 à 2 el pijnboompitten
• Olijfolie
• 4 à 5 tn knoflook, gesnipperd
• Tikkie rode peper of pietsie sambal oelek
• Zout
• Peper
• Limoensap (of droge witte wijn)
• 2 à 3 el fijngesneden bladpeterselie

Bereiding:

Zet in een stevige koekenpan in een spetter olijfolie de rode uiersnippers aan tot ze flink glazig zijn. Voeg aan het einde de knoflook toe en laat ook die even glazen. Voeg eventueel een tikkie rode peper toe. Haal het ui-knoflookmengsel uit de pan en zet apart.

Maak de champignons zover als nodig schoon door het vuil eraf te vegen met en stuk tissue. Mocht een bakje kleintjes niet zijn gelukt, snijd dan de grote exemplaren in vieren en de middelgrootte door de helft. Giet in een dikke koekenpan een scheut olijfolie en bak hier de champignons in aan. Voeg peper en zou toe. Doe er de limonsap of wittewijn bij en bak op laag vuur. Als de champignons bijna klaar zijn, voeg dan het uien-knoflookmengsel toe.

Verwarm in een andere dikke koekenpan een beetje olie en zet daar de spek in aan. Bak niet krokant, maar glazig tot licht bruin. Voeg aan het einde de pijnboompitjes toe en bak even mee. Houd de pan schuin en schep zoveel mogelijk zonder het spekvet de spekjes en de pijnboompitjes uit de pan en houd apart.

Als de champignons nagenoeg klaar zijn – vocht verdampt en de olie weer zichtbaar – kan het spek-pinboompitjesmengsel erbij. Schep een en ander goed door. Voeg nu de fijngesneden platte peterselie door en schep no eens om.

Zorg voor een voorverwarmde schaal en schep daar de champignons in. Friebel er de laatste peterselie overheen. Dien direct op.

Ik gaf er verder groene en zwarte (kalamata!) olijven bij, brood, wat groene salade en iets van een paprika-salade. Vooral simpel houden, dat is het leukste (voor dit moment). Schenk er een stevige rode wijn bij.